lise 2. sınıftım o zamanlar. ben endüstri meslekte okurdum. hemen yanımızda ki okulda bir anadolu lisesiydi. o okulda okuyan bir kızdan aşırı derecede hoşlanıyordum. aynı mahalledendik. hatta annem annesini tanıyor falan ama benim kızla hiç muhabbetim yok. adını dahi bilmiyordum. birgün okuldan eve yürürken onu görmüştüm biraz ileride. arkası bana dönük bir şekilde yürüyordu. nerden tanıdın amk diyecekseniz saçlarından. o saçlarının arasında elimi gezdirmenin hayalini kurardım. dedim oğlum pohyiyen cesaretini göster şimdi. biraz hızlanarak kıza yetişmiştim. yanına geldiğimi farkederek bana döndü.
-merhaba dedim.
kız birşey demeyince devam ettim.
-sen ayten teyzenin kızıydın değil mi?
+evette sen kimsin?
-eee aynı sokakta oturuyoruz sizin evin 50 mt falan ilerisinde annem ayten teyzeyle yakın arkadaştır.
hatta annemin adını söyleyince tanıdı annem onlara misafirliğe falan gider arada. neyse işte ben böyle kızla tanıştım. kızın adı hilâl. tabii kendi ismimi söylerken kızın biraz komiğine gitmişti. amk dedemin adını koyup yanına can eklemişler lanet olsun çok saçma duruyordu zaten ismim. neyse işte kızla tanışmıştım muhabbeti kurmuştum birgün ondan hoşlandığımı söyledim ilk başta olumsuz yanıt versede ısrarlarım sonucu kızdan pazar günü 12’de kafede randevu almayı başarmıştım.
ama o gün benim için kara pazara dönüşecekti. saat sabah 9 civarı. uyuyordum. babam odama girdi ve “gag len gag hadi bakem kömülee taşıncek.” dedi. bende “baba ne kömürü ya” falan yaptım. hadi gag kömüü gecek hadi lennn diye bağırıp kaldırdı. o zamanlar babamdan çok korkardım. içimden söve söve aşağı indim. ananı sikeyim anasının amı kadar kömür yığılmıştı kapının önüne. kömürcü beni görünce sen x’in oğlumusun dedi. evet dedim. zaten kendim bir birey değildim. pohyiyen değildim. x’in oğlu y’nin torunu z’nin yeğeniydim. el arabasıyla kömürleri kömürlüğe taşıyacaktık. sinirlenmiştim. zaten hep böyle olurdu. arkadaşlar internet kafeye bilardoya giderken ben gidemezdim. bazen babam böyle angarya işler çıkarırdı. bazen kim lan o arkadaşlan sen sersimi olcen len başımıza deyyus diyerek izin vermezdi. bazen de para vermezdi ve gençlik çağlarında yapılması gereken şeylerden mahrum kalıyordum. ne zaman böyle şeyler yapacaktım 50 yaşına gelince mi amk. bu sefer gidecektim lan hilâlle buluşacaktım. olağan üstü çaba sarfederek tüm kömürleri 11 buçuğa kadar taşımıştım. zaten kömürlerin hepsini ben taşımıştım babamda kömürcüyle muhabbet ediyordu. zaten kömürcüde bizim köydendi. yanlarına gidip kömürler bitti dedim. iyi bari lan 5 dakikada duş alsam gerçi su soğuktu ama soğuk suylada olsa duş alacaktım fena terlemiştim. 15 dakikaya evden çıkardım diye düşünüyordum. tam eve doğru yöneldiğimde babam nereye len diye bağırdı. eee baba kömürler bitti ya dedim. babamda bi kamyon daa gelivecek demesiyle beynimden vurulmuşa döndüm. neredeyse sinirden ağlıyacaktım. hilâli bizim evin önünden geçerken gördüm. sanırım kafeye gidiyordu. ama o sırada içerde beklediğim için o beni görmemişti. kömürcü ikinci postayı getirdiğinde saat 12:15 idi. gün yüzü görmemiş küfürleri ediyordum. tabii ki içimden. o sırada ablam merdivenlerden inip kapıya geldi ve “babacığım ben arkadaşlarla buluşmaya gidiyorum x kafeye gidecez akşama doğru gelirim” dedi. babamda “tımam gızım dur al şunu bakem” deyip 50 tl verdi. sinirden titremeye başlamıştım. ayrıca gideceği kafede benim hilâlle buluşmak için sözleştiğim kafeydi ve daha fazla dayanamadım. gözümden iki damla yaş süzüldü.
kapının önünde kürekle el arabasına kömür doldururken karşıdan hilâlin geldiğini gördüm. yüzü asıktı. hemen içeri kaçtım. babam yine merdivenlere oturmuş kömürcüyle sohbet ediyordu. benim içeri girdiğimi görünce kolumdan tutup kapının önüne sürükledi. “kömürlee bittimi bakem len ne diye içeri giriyon dedi ve enseme bir tokat patlattı. tam o anda hilâl kapının önündeydi. utançtan yüzüm kızarmıştı. bana resmen acıyarak baktı ve evine doğru gitti. babamda “bu kömürle bitmeden yukarı çıkmak yok diyerek içeri girdi tekrardan. sinir harbi içinde kömürleri taşımıştım. saat 3’tü ve kömürler yeni bitmişti. odama çekilip sessizce ağlamıştım. akşam yemeğinden sonra dışarı çıkmak için babamdan izin istedim. “tamam len bugün bütün kömürle taşıdın çık bakem” dedi. bi zahmet amk. dışarı çıktığımda hilâllerin evinin önüne gitmiştim. evlerinin ışığı yanıyordu. bir süre onların evine baktım. sonra arkadaşımı aradım. ikimiz cebimizdeki paraları toplayıp bir bira alabilmiştik ve onuda döndük.
